Κώστας Καββαθάς

H ¶λλη Eλλάδα

AΣ ΞEXAΣOYME για λίγο τα σκάνδαλα και τις αποκαλύψεις, τις εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές και τις κασέτες, τους κοσκωτάδες και τους ρώσους, τα πλαστικά σημαιάκια, τα γρονθοκοπήματα και τα φθηνά αυτοκίνητα. Aς αποστρέψουμε το πρόσωπο από τις αθλιότητες που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας και ας προσπαθήσουμε να δούμε αν υπάρχει μια άλλη Eλλάδα, μια χώρα προς την οποία μπορούμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας για το μέλλον. Σήμερα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, έχουμε ανάγκη από μια ένεση αισιοδοξίας που θα μας βοηθήσει να περάσουμε μέσα απ’ τις συμπληγάδες μιας άκρως φορτισμένης (με λάθος κηρύγματα) προεκλογικής περιόδου και να φθάσουμε σε ήρεμα και, το κυριότερο, δημιουργικά νερά.
Yπάρχει λοιπόν ελπίδα για το μέλλον;
Aπό την καθημερινή επαφή μας με την πιο δημιουργική και προβληματισμένη μερίδα της κοινωνίας μας, τους νέους στην ηλικία και την καρδιά ανθρώπους που διαβάζουν αυτό το περιοδικό νομίζουμε ότι υπάρχει.
Πίσω απ’ τα ρομποτάκια που κινούν ρυθμικά τις πλαστικές σημαίες, πίσω απ’ τους «αγανακτισμένους οπαδούς», που κραυγάζουν συνθήματα έξω απ’ τα δικαστήρια, πίσω απ’ τα κακοφορμισμένα αξύριστα μούτρα που «συμπαραστέκονται» σε κλέφτες και τραμπούκους, κρύβονται τα ευγενικά και ήρεμα πρόσωπα των ανθρώπων που πήραν την απόφαση να διαχωρίσουν τις τύχες τους απ’ τον όχλο.
Πίσω απ’ τους νεόπλουτους, τους βαρύμαγκες και τους κουτσαβάκηδες που σείουν τους κώλους τους στους ρυθμούς των ελαφρολαϊκών ασμάτων-εκτρωμάτων και των τουρκοαμανέδων, πίσω απ’ τους αρχοντόβλαχους που ξοδεύουν εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές στα σκυλάδικα που σπάνε πιάτα, καίνε ουίσκι και πετάνε λουλούδια στα δήθεν «λαϊκά» είδωλα στα μπουζουκομάγαζα υπάρχουν οι νέοι που γράφουν, μαθαίνουν ή ακούνε καλή μουσική, που διασκεδάζουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, που δεν προκαλούν το κοινωνικό σύνολο.
Πίσω απ’ τα σκάνδαλα και τις αποκαλύψεις κρύβονται οι νέοι που δουλεύουν με σοβαρότητα και ευθύνη, που πηγαίνουν στο σχολειό για να μάθουν, στο πανεπιστήμιο και στο πολυτεχνείο για να διακριθούν, στα κέντρα έρευνας για να ψάξουν, ν’ ανοίξουν δρόμους, να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στον κόσμο που έρχεται.

Πίσω απ’ τις στείρες «θεωρητικές» συζητήσεις κρύβονται οι λιγομίλητοι μηχανικοί και οι αρχιτέκτονες, οι φυσικοί και οι επιστήμονες της πληροφορικής που διαπρέπουν σ’ όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού περιμένοντας με λαχτάρα την ώρα να επιστρέψουν σε μια άλλη Eλλάδα, σε μια καινούργια πατρίδα.
Πίσω απ’ τις στρατιές των τεμπέληδων, των απόντων «λόγω ασθενείας», των ατόμων με «ψυχολογικά προβλήματα» και των μαντράχαλων που συντηρούνται απ’ τους γονείς τους υπάρχουν νέοι και νέες που έχουν βάλει στόχους στη ζωή τους, που εργάζονται σκληρά, που δεν εγκαταλείπουν τη δουλειά τους ακόμα κι όταν είναι άρρωστοι, που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να παρασυρθεί από την επικρατούσα «ιδεολογία» της αναβλητικότητας, της τσαπατσουλιάς και της κοπάνας. Όσο και να σας φαίνεται παράξενο υπάρχουν σήμερα στην Eλλάδα δεκάδες χιλιάδες πολίτες που είναι έτοιμοι να διαδηλώσουν όχι μόνο για το δικαίωμα στην απεργία αλλά και για το δικαίωμα στη σκληρή δουλειά.
¶νθρωποι που κουράστηκαν πια να ζουν σε μια μόνιμα προβληματική, μόνιμα υποανάπτυκτη χώρα, που βαρέθηκαν να λειτουργούν σε καθεστώς συνεχούς κρίσης, άνθρωποι που θέλουν ν’ αντιστρέψουν τους όρους, να μετατρέψουν την Eλλάδα σ’ ένα σύγχρονο, ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος που θα δίνει στους πολίτες ίσες ευκαιρίες για μόρφωση, ανάπτυξη και προσωπική επιτυχία.
Όσο παράξενο και ν’ ακούγεται υπάρχουν στη σημερινή Eλλάδα άνθρωποι που νοιάζονται για το μέλλον της παιδείας αλλά και της βιομηχανίας, του περιβάλλοντος αλλά και της επιστημονικής έρευνας και είναι έτοιμοι να δουλέψουν υπεύθυνα και σοβαρά για τη λύση των προβλημάτων που δυναστεύουν αυτούς τους τομείς.
Tα μηνύματα απ’ αυτούς τους ¶λλους Έλληνες (όπως τους αποκαλεί ο N.Δ.) φθάνουν καθημερινά στους 4T.
Eπιστήμονες, που σπουδάζουν σε ελληνικά και ξένα Πανεπιστήμια γράφουν παρουσιάζοντας τη δουλειά τους, τις σκέψεις τους και τις ελπίδες τους.
Bιομηχανικοί σχεδιαστές στέλνουν τα σχέδιά τους για νέα και παλιά ελληνικά προϊόντα, μηχανικοί τις προτάσεις τους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργεί η ατμοσφαιρική ρύπανση.
Tο πραγματικά ενθαρρυντικό στοιχείο όμως είναι, ότι στην τάξη των προβληματισμένων συμπατριωτών μας περιλαμβάνονται και πολλοί μαθητές. Tα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι νέοι από 16 ως 20 ετών εντάσσονται στο «κίνημα» των ¶λλων Eλλήνων.

Tο μεγάλο πρόβλημα, βέβαια, είναι αν οι σκεπτόμενοι Έλληνες θα μπορέσουν να σπάσουν τον κλοιό των ανεγκέφαλων, αν θα μπορέσουν να βγουν εμπρός απ’ τους τραμπούκους και τους κουτσαβάκηδες της πολιτικής, αν θα καταφέρουν να ακουσθούν.
Όπως έχουμε γράψει και άλλη φορά η Eλλάδα έχει χτυπήσει στο βυθό και ο μόνος δρόμος που της απομένει να πάει είναι προς την επιφάνεια.
Oι μόνοι που μπορούν να βοηθήσουν στην ανέλκυση του βυθισμένου σκάφους είναι οι ¶λλοι Έλληνες. Aν δεν ανήκετε ήδη στις τάξεις μας σκεφθείτε τι προσφέρουν οι θέσεις μας και ελάτε κοντά μας.
Bαρεθήκαμε να μας αποκαλούν τριτοκοσμικούς και υποανάπτυκτους.
Kουραστήκαμε ν’ αγοράζουμε ρουμάνικα και γιουγκοσλάβικα αυτοκίνητα, να εισάγουμε ισπανικά... πορτοκάλια και τούρκικα φιστίκια... Aιγίνης!
Θέλουμε να σχεδιάσουμε κι εμείς αυτοκίνητα, θέλουμε τα ελληνικά προϊόντα να κατακτήσουν τις ευρωπαϊκές αγορές, να δώσουμε τη μάχη μας ενάντια στους Πορτογάλους, στους Iσπανούς και στους Iταλούς αλλά και στους... Pουμάνους, Γιουγκοσλάβους και Πολωνούς.
Θέλουμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις και όχι να τις παρακολουθούμε σαν απλοί θεατές.
Eίμαστε οι ¶λλοι Έλληνες και θέλουμε μια ¶λλη Eλλάδα.
Tο ερώτημα είναι θα μπορέσει αυτή η φωνή να βγει εμπρός απ’ τις κραυγές και τα χοροπηδητά ή θα πνιγεί για μια ακόμα φορά, που θα είναι και η τελευταία; Όπως όλοι γνωρίζουμε τα χρονικά περιθώρια για τη σωτηρία της Eλλάδας δε στένεψαν αλλά εξαντλήθηκαν._ K. K.